فرمولاسیون شامپو کراتینه حاوی کراتین است. کراتین یک پروتئین طبیعی است که در ساختار موها و ناخن‌ها وجود دارد و وظیفه حفظ قوام و سلامت آنها را برعهده دارد. شامپو کراتینه در فرمولاسیون 3فرمول طراحی شده است تا به موها کمک کند درخشندگی، لطافت و نرمی بیشتری بدست آورند.

فرمولاسیون شامپو کراتینه

تولید کننده گرامی : فرمول کرم کراتین و شامپو صبغ موجود است.

کیفیت بالا/معرفی مواد اولیه در ایران/

با قدم قدم در کنارتان هستیم… 09151154934 تلگرام واتساپ روبیکا

شامپو کراتین چیست

انواع شامپوهای کراتین

سخن پایانی:در مقاله بالا در ارتباط با فرمولاسیون چسب پلی اورتان وکاربرد های آن توضیح داده شده. اما برای اطلاعات بیشتر وهمین برای خرید این فرمولاسیون می توانید با شماره های ذکر شده تماس حاصل فرمایید.

فولیکول مو که از اپیدرم جنینی سرچشمه می گیرد، به یکی از پیچیده ترین ساختارهای بدن انسان تبدیل می شود که شامل 7 تا 8 بخش بافتی مجزا است. ^[1] پایه فولیکول مو حاوی پیاز است که فیبروبلاست‌های پوستی معروف به پاپیلای پوستی را در خود جای داده است که برای مورفوژنز و فعالیت چرخه‌ای فولیکول مو ضروری است. اطراف این سلول ها ناحیه سلول ماتریکس، محفظه تکثیری فولیکول مو، مسئول تشکیل بخش های مختلف فولیکولی (به جز ORS) و تولید عناصر ساختاری مهم مو – کراتین های مو و پروتئین های مرتبط به نام KAP است. ^[1]

کراتین یک پروتئین فیبری حیاتی است که در حیوانات یافت می شود و ساختارهای سختی مانند مو، پر، ناخن و شاخ را تشکیل می دهد. این بر اساس منشاء بافت و محتوای گوگرد طبقه‌بندی می‌شود: کراتین‌های نرم گوگرد کمتری دارند، در حالی که کراتین‌های سخت موجود در مو و پنجه‌ها حاوی گوگرد بیشتری هستند و ساختار قوی‌تری ایجاد می‌کنند. ^[2] کراتین ها به دو نوع تعلق دارند – نوع اسیدی نوع I و خنثی-بازیک نوع II، که بیشتر به نوع I a و b و نوع II a و b طبقه بندی می شوند. مرحله اولیه در تشکیل کراتین، همراستایی پلی پپتیدهای کراتین نوع I و نوع II برای ایجاد یک هترودایمر است که سپس در واحدهای ساختاری درجه بالاتر تجمع می یابد. ^[2] مشابه سایر پروتئین‌های زیرواحد رشته میانی ، یک ساختار ثانویه رایج وجود دارد: یک دامنه آلفا-مارپیچ مرکزی که به خوبی حفظ شده است که از چهار بخش سیم‌پیچ پیچ‌دار به همراه حوزه‌های انتهایی غیرمارپیچ که در توالی و طول متفاوت هستند، تشکیل شده است. [14]. یافته های اخیر نشان می دهد که برهمکنش بین کراتین های نرم اسیدی و بازی با ایجاد یک هترودایمر آغاز می شود. این هترودایمر شامل کراتین مونومر اسیدی و بازی است. سپس دو تا از این هترودایمرها با هم ترکیب می‌شوند و یک تترامر تشکیل می‌دهند که متعاقباً پلیمریزه می‌شود و در نتیجه ساختار رشته‌ای 10 نانومتری تشکیل می‌شود. ^[3]

به دلیل نقش آنها به عنوان تثبیت کننده های ساختاری در سلول های اپیتلیال، رشته های کراتین مورد توجه زیادی در زیست شناسی، جنین شناسی، آسیب شناسی و پوست قرار گرفته اند. این عملکرد بنیادی اسکلت سلولی فراتر از سطوح سلولی منفرد است. به طور معمول، رشته‌های کراتین در دسموزوم‌ها (شکل 1b، d) و همی‌دزموزوم‌ها ادغام می‌شوند و نه تنها به پایداری سلول به سلول کمک می‌کنند، بلکه به اتصال به غشای پایه و بافت همبند در یک اپیتلیوم خاص کمک می‌کنند. ^[4] در اپیتلیوم غیر چینه‌ای (ساده) اندام‌های داخلی که کمترین تنش مکانیکی را تجربه می‌کنند، تنها چند نوع کراتین رشته‌های پراکنده‌ای را در داخل سیتوپلاسم تشکیل می‌دهند. با این حال، تعداد قابل توجهی از انواع کراتین در چارچوب اسکلت سلولی رشته‌ای میانی اپیتلیوم سنگفرشی شرکت می‌کنند، که در اپیتلیوم چینه‌دار مانند اپیدرمی که سطح بیرونی بدن را می‌پوشاند، برجسته‌تر می‌شود. در اینجا، کراتین ها فراوان و فشرده هستند و تونوفیلامنت ها را تشکیل می دهند. ^[4]

اخیراً توجه به قابلیت های قابل توجه ترمیم زخم و زیست سازگاری عالی کراتین مشتق شده از موهای انسان جلب شده است. در حالی که پروتئین های کراتین نوترکیب تولید شده از طریق فناوری DNA نوترکیب خلوص بالاتری را در مقایسه با کراتین استخراج شده ارائه می دهند، خواص ترمیم زخم آنها نامشخص باقی مانده است. دو کراتین تریکوسیتی نوترکیب – کراتین موی نوع I انسانی 37 و کراتین موی نوع II انسانی 81 – با استفاده از یک سیستم بیان باکتریایی و متعاقبا تشکیل نانوذرات کراتین نوترکیب (RKNPs) از طریق پراکندگی اولتراسونیک بیان شدند. ^[5] مشخص شده است که RKNP ها به طور قابل توجهی تکثیر سلولی و مهاجرت را در محیط های آزمایشگاهی افزایش می دهند. علاوه بر این، هنگامی که روی زخم های پوستی در داخل بدن اعمال می شود، RKNPs بهبود زخم را تسهیل می کند، که منجر به افزایش اپیتلیال شدن، عروق، رسوب کلاژن و بازسازی می شود. نکته مهم این است که آزمایش‌های زیست سازگاری درون تنی هیچ نشانه‌ای از سمیت سیستمیک را نشان نداد. RKNPها به عنوان یک رویکرد امیدوارکننده برای پیشبرد بهبود زخم پتانسیل دارند و راه‌های جدیدی را برای توسعه مواد زیستی مبتنی بر کراتین پیشنهاد می‌کنند. ^[5]

مطالعات اثربخشی هموستاز در داخل بدن با استفاده از مدل‌های موش سوراخ‌کردن کبد و آسیب شریان فمورال انجام شد. برای هر دو مدل، K37 و K81 (10 میلی گرم) برای پوشاندن نواحی زخم استفاده شد. در مدل سوراخ کردن کبد، زمان خونریزی با K37 نوترکیب (تقریباً 38 ثانیه) و K81 (تقریباً 40 ثانیه) به طور قابل توجهی در مقایسه با وسیله نقلیه به تنهایی (تقریباً 170 ثانیه، p <.01)، با کاهش قابل توجه از دست دادن خون کل کاهش یافت (p < 0.01). ^[6] علاوه بر این، در مدل آسیب شریان فمورال، پروتئین‌های کراتین نوترکیب به طور قابل توجهی زمان خونریزی را در مقایسه با گروه کنترل کاهش دادند (تقریباً 50 ثانیه در مقابل 270 ثانیه). قابل ذکر است، K37 و K81 اثرات هموستاتیک قوی تری نسبت به کراتین های استخراج شده (تقریباً 80 ثانیه) در درمان آسیب کبدی موش نشان دادند. علاوه بر این، پروتئین های کراتین نوترکیب ظرفیت قوی برای ترویج تشکیل لخته فیبرین در محل آسیب نشان دادند و به طور موثر خونریزی را متوقف کردند. در نتیجه، کراتین‌های موی نوترکیب انسان پتانسیلی برای توسعه محصولات هموستاتیک جدید بر اساس بیومواد کراتین ارائه می‌دهند. ^[6]

دهد. قشر در درجه اول از یک فاز پروتئین سیم پیچ کراتین تشکیل شده است. این پروتئین ها در رشته های میانی جمع می شوند و به تدریج فیبرهای بزرگتری را تشکیل می دهند. پوشاننده مو، کوتیکول است که از سلول های مرده تشکیل شده است. داده‌های اشعه ایکس از نمونه‌های مختلف به طور مداوم سیگنال‌های خاص مرتبط با فاز کراتین سیم پیچ، توسعه رشته‌های میانی در قشر و مجموعه غشای سلولی را نشان می‌دهند. شکل تخصیص سیگنال و مقیاس طول مربوطه آنها را نشان می دهد.

ساقه مو عمدتاً از کراتین های مو و پروتئین های مرتبط با آنها (KRTAPs) تشکیل شده است. KRTAPها محصولاتی از خانواده‌های ژنی متنوع هستند که ناشی از رویدادهای تکراری ژن در تاریخ تکاملی آنهاست. این ژن ها معمولاً کوچک هستند و شامل یک اگزون منفرد با طول کمتر از 1000 جفت باز هستند. در دهه گذشته، ژن های متعدد KRTAP در پستانداران، از جمله انسان، شناسایی شده است. آنها بر اساس ترکیب اسید آمینه خود به سه گروه تقسیم می شوند: گوگرد بالا (با کمتر از 30 مول درصد سیستئین)، گوگرد فوق العاده بالا (بیش از 30 مول درصد سیستئین) و گلیسین/تیروزین بالا. ^[7] کراتین های مو رشته های میانی (KIFs) را در تریکوسیت ها تشکیل می دهند، سلول های تخصصی که به تشکیل مو کمک می کنند. همانطور که این سلول ها در قشر به سمت بالا حرکت می کنند، KIF ها با فضایی به نام ماتریکس احاطه می شوند. KRTAP که با نام KAP نیز شناخته می شود، بخش مهمی از این ماتریس بین KIF ها است. پیشنهاد می شود که KRTAP ها در ایجاد یک شبکه متقابل با KIF ها نقش داشته باشند و به ایجاد ساقه موی سفت و سخت کمک کنند. ^[7]

در طول رشد مو، زمانی که سلول های پیاز فولیکول به سرعت به کراتینوسیت های موی قشر یا کوتیکول تبدیل می شوند، تقریباً 50 تا 100 ژن کراتین در سطح رونویسی فعال می شوند. ^[8] با این حال، این فرآیند پیچیده را می توان در چند خانواده ژنی بسیار حفظ شده ساده کرد. در کراتینوسیت های قشری، الگوهای متمایز بیان ژن کراتین مشهود است که نشان دهنده وجود فرآیندهای رونویسی سلسله مراتبی مختلف در میان انواع مختلف سلول است. بررسی نواحی پروموتر ژن کراتین، موتیف‌های توالی حفاظت‌شده را نشان می‌دهد که ممکن است بر این صفات خاص سلولی حاکم باشد. ^[8] علاوه بر این، از طریق جداسازی ژن‌های کراتین کوتیکول گوسفند و انسان، نقوش DNA حفظ شده و الگوهای بیان در طول تمایز سلول‌های کوتیکول کشف شده‌اند. علاوه بر این، بیان ژن‌های IF فولیکول پشم گوسفند و کراتین با گوگرد بالا در موش‌های تراریخته نشان می‌دهد که عناصر تنظیم‌کننده DNA و پروتئین‌های مرتبط با ژن‌های کراتین مو، حفاظت عملکردی در گونه‌های پستانداران را حفظ می‌کنند. ^[8]

به نام سیتوکراتین ها را تشکیل می دهد. این سیتوکراتین ها به طور متفاوت در انواع مختلف اپیتلیال بیان می شوند و به طور گسترده به عنوان نشانگرهای سرطان پستان مورد مطالعه قرار گرفته اند. آنها به سیتوکراتین های نوع I اسیدی و نوع II باز تا خنثی طبقه بندی می شوند. ^[9] شبکه فیلامنت میانی از جفت شدن لازم مقادیر مساوی از کراتین های نوع I و نوع II تشکیل می شود. در حالی که کراتین های مو، مانند KRT81، در ساختارهای سخت کراتینه شده مانند مو و ناخن معمول هستند، تصور می شود که به عنوان پروتئین ساختاری مخصوص این اندام ها بدون بیان در جاهای دیگر، مانند غده پستانی، عمل می کنند.

KRT81، یک کراتین مو نوع II، یک پروتئین اصلی مو است که در قشر مو بیان می شود. جالب توجه است، علیرغم اینکه به طور معمول با ساختار مو مرتبط است، بیان KRT81 در رده سلولی سرطان سینه انسان SKBR3 و غدد لنفاوی متاستاتیک سرطان پستان مشاهده شده است، اما در سلول های اپیتلیال پستان طبیعی مشاهده نشده است. علاوه بر این، مشخص شد که KRT81 بیان شده یک ایزوفرم 5′-قطع شده (ΔHb1) است که پروتئین تمام قد بیان نشده است. ^[9] با این حال، عملکرد دقیق این شکل کوتاه شده در سلول های سرطان پستان نامشخص است.

تجزیه و تحلیل وسترن بلات وجود 55 کیلو دالتون KRT81 را در رده‌های سلولی مختلف سرطان پستان انسان (MCF7، SKBR3، MDA-MB-231)، سلول‌های اپیتلیال پستانی طبیعی انسان (HMEC) و سلول‌های غیر نئوپلاستیک (MCF10A) شناسایی کرد. ^[9]  واکنش زنجیره‌ای رونویسی-پلیمراز معکوس بیان KRT81 تمام قد را تأیید کرد که منطقه 5′ آن را در سلول‌های پستان در بر می‌گیرد. بررسی های ایمونوهیستوشیمی و ایمونوفلورسانس KRT81 را در داخل سیتوپلاسم قرار داد. علاوه بر این، در سلول‌های MDA-MB231 با KRT81، زیموگرافی کاهش فعالیت MMP9 را نشان داد، در حالی که سنجش‌های خراش و تهاجم، مهاجرت و قابلیت‌های تهاجم سلولی را کاهش دادند. ^[9] این اولین شواهد از بیان کامل KRT81 در سلول‌های اپیتلیال پستان و سلول‌های سرطانی پستان است. علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که KRT81 در مهاجرت و تهاجم سلول‌های سرطان پستان نقش دارد.

شماره های تماس: